کد مطلب:36179 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
«چه بسا كه دارو، درد و درد، دارو گردد» آری گاهی داروی مایه ی درد می شود. آیات الهی كه باید شفابخش دلها باشد برای گروهی از مردم، موجب زیادتی كفر و طغیان وافزایش سركشی و عصیان می گردد چنانكه خداوند می فرماید: «و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمه للمومنین و لا یزید الظالمین لا خسارا»[1]. ما آنچه از قرآن فرو می فرستیم شفا و رحمت از برای مومنان است و-لیكن- ستمگران را جز خسران و زیانكاری نخواهد افزود. و از طرفی گاه می شود كه بیماری، داروئی شفا بخش می گردد، كسانی بوده اند كه در مسیر بدی و گناه، گام نهاده اند و لیكن همان مجلس گناه و عصیان، راهی برای آن [صفحه 212] گناهكاران به سوی خدا شده است. رسیدن به آثار سوء گناه، موجب تنبه، گردیده و آنان را به سوی حق، سوق داده است. ابن میثم بحرانی قدس سرهدر معنای عبارت میگوید: بعضی از كارها كه مصلحت ظاهر و اشكار دارد احیانا مشتمل بر مفسده ای خواهد بود. چنانكه بعض از كارها كه در ظاهر مفسده است احیانا مصلحتی را هم به دنبال دارد.
(ربما كان كالدواء داء و الداء دواء)
صفحه 212.